ഇരുണ്ട നാദത്തിന്‍ തുരങ്കത്തില്‍ നിന്നും
വരുന്നതാരിവന്‍ പുരാഭവന്‍ കവി
കിളിക്കുരുന്നിനെ കരത്തിലേന്തുവോന്‍
കനല്‍ച്ചിലങ്കയില്‍ കുതിര്‍ന്നു തുള്ളുവോന്‍
ഭയപിശാചിയെ പിഴിഞ്ഞ ചോരയില്‍
തുടുത്ത കണ്‍കളാല്‍ സ്വരം കുറിപ്പവന്‍
കരിങ്കിനാക്കളെ കുടഞ്ഞെറിഞ്ഞവന്‍
ഉടഞ്ഞു പെയ്യുവാന്‍ മുഴങ്ങിനില്‍പ്പവന്‍
അവന്റെ ചെഞ്ചിടപ്പരപ്പില്‍ നിന്നതാ
തുനിഞ്ഞു ചീറ്റമിട്ട് ഉണര്‍ന്ന കാറ്റുകള്‍
അവന്റെ നെഞ്ചിലെ ചുവപ്പില്‍ നിന്നതാ
പിളര്‍ന്നതീക്കനല്‍ തുറിച്ച വാക്കുകള്‍
നിനക്കു നല്‍കുവാന്‍ തിളച്ച വാളുകള്‍
മനം കടഞ്ഞു ഞാനെടുത്ത നേരുകള്‍
ഉലച്ചു നീയിനി കുതിച്ചുകൊള്ളുക
ഉറഞ്ഞപാതമേല്‍ എരിഞ്ഞു പായുക
വരുന്നകാലവും വരും വരായ്കയും
ഇതിന്‍ സ്വരങ്ങളില്‍ പകര്‍ന്നു പാടുക
വെറുപ്പെടുത്തുഞാനെറിഞ്ഞു ചൊല്ലിനേന്‍
എനിക്ക് വേണ്ട നിന്‍ നിയോഗമോന്നുമേ
കവേവെടിഞ്ഞു നീ പുറത്തു പോകുക
എനിക്ക് മോഹനസ്വരങ്ങളെ മതി
അടച്ച വാതിലിന്‍ അകത്ത് നില്‍ക്കവേ
അടുത്തു കാണ്മുഞാനൊരുതരിക്കനല്‍
അവന്റെ നോക്കില്‍നിന്നടര്‍ന്നു വീണതാം
അവന്റെ വാക്കില്‍നിന്നെരിഞ്ഞു വീണതാം
അതിന്റെ ജ്വാലയില്‍ ത്രികാലജ്വാലയില്‍
മനുഷ്യരായിരം മനങ്ങളായിരം
അവരിലോന്നിനെന്‍ മെലിഞ്ഞ കാലടി
അതിന്റെ മേലെയെന്‍ തനിസ്വരൂപവും
1 comments:
PLS VISIT MY BLOG AND SUPPORT A SERIOUS ISSUE................
Post a Comment